การบูรณาการวิธีการสอนแบบ SQ4R กับการใช้เอกสารจริงเพื่อพัฒนาความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 ก่อนและหลังการสอนด้วยการบูรณาการวิธีการสอนแบบ SQ4R กับการใช้เอกสารจริง และศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อวิธีการสอนดังกล่าว กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/11 โรงเรียนเทิงวิทยาคม ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2559 จํานวน 38 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) ผู้วิจัยดําเนินการทดลองตามแบบแผนการทดลองกลุ่มเดียว สอบก่อนสอบหลัง (One group pretest–posttest design) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจ แบบสอบถามความพึงพอใจต่อการบูรณาการ วิธีการสอนแบบ SQ4R กับการใช้เอกสารจริง แบบสัมภาษณ์ด้วยวิธีการสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test for dependent samples) ข้อมูลจากการสัมภาษณ์ได้รับการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content analysis) ผลการวิจัย พบว่า คะแนนเฉลี่ยของความสามารถในการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจของนักเรียน หลังได้รับการบูรณาการสอนด้วยวิธีการสอนแบบ SQ4R กับการใช้เอกสารจริง สูงขึ้นกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และนักเรียนมีความพึงพอใจต่อวิธีการสอนดังกล่าวในภาพรวม อยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะการได้พัฒนาความรู้ด้านคําศัพท์ ซึ่งสอดคล้องกับคะแนนคําศัพท์ที่เพิ่มขึ้นหลังการสอน การมีแรงจูงใจและความมั่นใจในการอ่านที่มากขึ้น และการนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการอ่านเอกสารจริงที่เป็นภาษาอังกฤษ เพื่อวัตถุประสงค์ในชีวิตประจําวัน